ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ လယ္သူမမ်ားသည္ ေကာက္စိုက္ပ်ဳိးရာ၌ ေကာက္ငန္းဦးထား၍ စိုက္ပ်ဳိးခ့ဲၾကသည္။ ငန္း ဦး သို႔ေရာက္၍ ေက်ာ္ျဖတ္လာၾကသူမ်ားကို ကင္းတားလ်က္ ရပ္ဆိုင္းထားေလသည္။ ကင္းတားျခင္း ရသူ မ်ားသည္မေရွာင္သာဘဲ ပိတ္မိေနခ့ဲရသည္။ ထိုအခါကင္းမွေက်ာ္လႊားေစရန္ ကင္းခေတာင္းၾကသည္။ ေတး သီခ်င္းဆုိ၍ တေပ်ာ္တပါးေတာင္းခံၾကသျဖင့္ ကင္းဆီးတားခအျဖစ္ ေငြေၾကးေပး၍ လည္းေကာင္း၊ အစားအ ေသာက္ေပး၍လည္းေကာင္း သြားခြင့္ျပဳခ့ဲၾကေလသည္။ထိုဓေလ့သည္ ေကာက္စိုက္ေလာကတြင္ ယဥ္ေက်း မွဳတစ္ခုအျဖစ္လည္းေကာင္း၊အေပ်ာ္အပါး အျဖစ္လည္းေကာင္း ယခုတိုင္သက္ ဆင္းလာခ့ဲရေလ သည္။ ရရွိ ေသာကင္းခတို႔ကိုကား အေပ်ာ္အပါးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ အလွဴဒါနျပဳ၍ လည္းေကာင္း အသံုးျပဳခ့ဲ ၾကေလ သည္။
ထိုဓေလ့ျဖစ္ရပ္ကို ဤသို႔အသိအမွတ္ျပဳလာခ့ဲၾကေပ၏။ရခိုင္ျပည္မာန္ေအာင္ကၽြန္းတြင္ ငပုန္ကုန္း ဟူေသာ ေကၽြးရြာ၌ လူခ်မ္းသာတစ္အိမ္ေထာင္ရွိခ့ဲသည္။ ၄င္းလင္မယားတြင္ ထြန္းသာ အမည္ရွိေသာ သားတစ္ ေယာက္ျဖစ္ထြန္းခ့ဲသည္။ မိဘမ်ားကား ေၾကြးၿမီခ်၍ အတိုးရင္းပြားေပး စားေသာက္ခ့ဲေသာ္လည္း သားျဖစ္ သူမွာ ဆင္းရဲသားမ်ားကို သနားညွာတာမွဳရွိခ့ဲေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သားႏွင့္မိဘတို႔မွာ စိတ္ သေဘာထား ခ်င္းကြာျခားေလသည္။
သားျဖစ္သူထြန္းသာမွာ ဆင္းရဲသူမတစ္ဦး၏ သမီးကိုခ်စ္ႀကိဳက္ခ့ဲေလသည္။မိဘမ်ားက သေဘာမတူ၍ အိမ္ တင္ထားျခင္းမျပဳခ့ဲေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း မိန္းကေလးမွာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ စိုက္ပ်ဳိးဆြတ္ခူးလ်က္ ေရာင္းခ် ျခင္း၊ ေကာက္စိုက္အငွားလုိက္ျခင္းျဖင့္ မိခင္ႀကီးႏွင့္အတူ ေနလာခ့ဲေလသည္။ မိဘတို႔ယူထားေသာ ေၾကြးၿမီ မ်ား ေၾကဆပ္ႏိူင္ရန္ႀကိဳးစား၍ လုပ္ကိုင္ခ့ဲေလသည္။
ထြန္းသာ၏မိဘတို႔သည္ ပရိယာယ္တစ္မ်ဳိးျဖင့္ ကုန္ေရာင္းရန္သားကိုေစလႊတ္လိုက္သည္။ သားမရွိ ခုိက္ ေခၽြးမတို႔အိမ္သို႔လာ၍ ေၾကြးၿမီရစရာမ်ားကိုေတာင္းခံေလသည္။ အဆပ္ႏိူင္ေသးရာကား အိမ္ကိုအပိုင္ သိမ္း လိုက္ေလသျဖင့္ ေခၽြးမျဖစ္သူမွာ အိမ္မွဖယ္ရွားသြားခ့ဲရေလသည္။ ကိုယ္၀န္အရင့္အမာကိုလြယ္ရင္း စိတ္မ ခ်မ္းသာဘဲ ျဖစ္သလိုေနလာခ့ဲရသည္။ မိခင္ႀကီးမွာလည္း ေ၀ဒနာကပ္ေရာက္ကာဘ၀ဆံုးသြားခ့ဲရေလသည္။
မိတဆိုးလင္ကြာ မုဆိုးမျဖစ္ေနရေသာသူငယ္မသည္ လင္ကိုေမွ်ာ္လ်က္သနားၾကသူမ်ားအကူအညီျဖင့္ အ ေစအပါးခံကာေနလာခ့ဲသည္။ မၾကာခင္လင္ေမာင္ထြန္းသာ ျပန္ေရာက္လာေသာ္လည္း မိဘတို႔၏ ဂုန္းေခ်ာ စကားေၾကာင့္မေပါင္းရဘဲရွိလာခ့ဲသည္။ သို႔ေသာ္မယား၏အျဖစ္ကိုသိလာရေသာအခါခုိး၀ွက္လ်က္ ေထာက္ ပံ့ထားေလသည္။
အေၾကာင္းတစ္ခု ဖန္တီးလာရသည္ကာ အရပ္မွခ်စ္စံဆိုသူသည္ ၾကက္၀ိုင္းတြင္ ၾကက္ပြဲေလာင္းကစား ရင္း ေသာက္စားမူးယစ္လာေလသည္။ထိုအခြင့္ကိုယူလ်က္ အေပါင္းအေဖာ္တို႔က ေျမွာက္ထုိးေလ၍ ထိုအမ်ဳိး သမီးကို ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္ေစသည္။ထို႔ေနာက္ ခ်စ္ႀကိဳက္ေနသေယာင္ သြားပုတ္ေလလြင့္သမုတ္ေျပာ ဆို စြပ္စြဲ မွဳပါ ျပဳခ့ဲၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထြန္းသာသည္ အထင္လြဲမွားကာ မယားကိုလင္ခိုးမ၊ လင္ေျမွာင္ ထားမ၊ ေယာက္ခိုးမ၊ ေမ်ာက္မ ဟူ၍ ဆဲဆို ရိုက္ပုတ္ခ့ဲေလသည္။
ထြန္းသာမွာမစူးစမ္းဘဲအရွက္တကြဲျပဳရအံ့ေလာ ဟုအျပစ္ျပဳခ့ဲေသာ္လည္း သေဘာထားႀကီးသူကမူ ေဖ်ာင္း ဖ်၍ ေျပာဆိုေပးခ့ဲၾကေလ၏။ အလာေကာင္းေသာ္လည္း အခါေႏွာင္းခ့ဲၿပီးရာကား ထိုအမ်ဳိးသမီးမွာ သားငယ္ ကို ပိုက္လ်က္ ေျခဦးတည့္ရာ ထြက္သြားခ့ဲေလသည္။ ထြန္းသာမူကား စိတ္မေျပဘဲ လိုက္လံရွာေဖြ လ်က္ ရွိေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သတင္းမရေသာေၾကာင့္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ ကာ ေသာက္စားမူး ယစ္ သူတစ္ဦး အျဖစ္သို႔ ေရာက္လာခ့ဲေလသည္။
ထြန္းသာ၏မိခင္ႀကီးကားေခၽြးမကို ႏွင္ခ်ခ့ဲမွဳေၾကာင့္ သားျဖစ္သူတစ္ေယာက္ အရက္သမားဘ၀ေရာက္ သြား ခ့ဲရသည့္အျဖစ္ကို ေတြး၍ စိတ္မသက္မသာျဖင့္ ေ၀ဒနာခံစားလာခ့ဲရ၏။ ထိုေ၀ဒနာဖိစီးေသာေၾကာင့္ ပင္ မၾကာခင္ေသပြဲ၀င္သြားခ့ဲရေလသည္။ထြန္းသာလည္း အေပါင္းအေဖာ္တို႔ေၾကာင့္ ရန္ပြဲျဖစ္ကာ အဖမ္းအဆီး ခံသြားခ့ဲရေလသည္။
ေထာင္အက်ဥ္းက်ေနစဥ္ တစ္ေန႔သ၌ အက်ဥ္းသမားတစ္ဦးထံမွ မိမိ၏မယားႏွင့္သားငယ္ေရာက္ရွိေနရာ ကို သတင္းအစအနရရွိခ့ဲေလသည္။ တရားသူႀကီးသည္ ထုိုသူတို႔၏ ခိုက္ရန္ျဖစ္မွဳကို စစ္ေဆးခ့ဲေလရာ ထြန္းသာလက္ခ်က္မဟုတ္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရေလသည္။ ထိုေၾကာင့္ထြန္းသာကို တရားေသလႊတ္ လိုက္ၿပီး အမွဳကိုရုပ္သိမ္းေပးခ့ဲေလသည္။
တစ္ေကာင္ၾကြက္တစ္မ်က္ႏွာျဖစ္ကာ က်င္လည္ခ့ဲရေသာ လင္ကြာမသည္ အခြင့္သာေသာတစ္ေန႔တြင္ မိမိ၏အျဖစ္ကို သိကၽြမ္းခင္မင္သူမ်ားအား ဖြင့္ဟေျပာဆိုခ့ဲေလသည္။ ထိုအခါမွစ၍ အရပ္သူအရပ္သားႏွင့္ သနားခင္မင္ၾကသူမ်ားက ထြန္းသာႏွင့္ ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေပါင္းဆံုႏိူင္ရန္ ႀကိဳးစားခ့ဲၾကရေလသည္။
သူမသည္ ထြန္းသာကိုျမင္ေလလွ်င္ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာျဖစ္ရ၊ ရွက္ေၾကာက္ရျဖင့္ မ်က္ႏွာေအာက္ခ်၍ ေမာ္ မၾကည့္၀ံ့ဘဲ ရွိေနေလသည္။ ထိုအျဖစ္ကို ရိပ္စားမိခ့ဲၾကေသာ အေဖာ္မမ်ားသည္ အႀကံျဖစ္လ်က္ အားေပး စကားေျပာဆိုခ့ဲေလသည္။ သူမတို႔၏အႀကံေပးတိုက္တြန္းမွဳေၾကာင့္လည္း စိတ္၀ံ့ရဲ စြာငန္းဦးလမ္းမကို ထြက္ ၍ အေရးဆိုခ့ဲေလသည္။
ပထမတြင္ မိမိကိုယ္ႏွင့္ ရင္ေသြးသားငယ္တို႔ကို မပစ္ထားရန္ေတာင္းပန္ေလသည္။ စား၀တ္ေနေရးအ တြက္လည္းကူညီေထာက္ပံ့ရန္ ေတာင္းခံလသည္။ မတတ္သာသည့္အဆံုး မေပါင္းသင္းႏိူင္ဟုဆိုပါက ကြာ ရွင္းျပတ္စဲခစရိတ္ေၾကးေငြေသာ္လည္း ေပးသနားရန္ ေတာင္းခံခ့ဲေလသည္။ ထိုအခါ ထြန္းသာ မွာ ေငြအသ ျပာငါးက်ပ္ကို ထုတ္ေပးေလသည္။ ထိုေငြကိုရလွ်င္ ဤငါးက်ပ္ေငြျဖင့္ မဖူလံုႏိူင္ေၾကာင္း ကိုပါ ျပန္ေျပာခ့ဲ ေလသည္။
ထိုသို႔ရင္ဆိုင္ေျပာဆိုလာေသာအခါ ထြန္းသာသည္ စကားေျပာင္း၍ ကြာရွင္းခေပးသည္ကား မဟုတ္ေခ် ။ ျဖစ္ႏိူင္လွ်င္တစ္ပါတည္းေခၚေဆာင္ရန္လာျခင္းသာဟု ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုပါ ဖြင့္ဟေျပာဆိုေလသည္။
ယခုေပးေငြမွာဆိုလွ်င္ ေထာက္ပံ့ေၾကားသာျဖစ္သည္။ ကြာရွင္းေရးအခမဟုတ္ေခ်။ ေကာက္စိုက္သမမ်ား သံုးစြဲရန္ေပးျခင္းအျပင္ လာေတြ႔ရျခင္းျဖင့္ တေပ်ာ္တပါး ျဖစ္ၾကေစရန္သာဟု ေျပာဆိုေလ၏။
ေကာက္စိုက္သမ အေဖာ္မ်ားကား ကင္းခေငြကို ရၾကသည့္ အျဖစ္မွတ္ယူခ့ဲၾကသည္။ ထို႔ျပင္ေကြကြင္းေနသူ ခ်စ္သူလင္မယား ရင္ေသြးသားတို႔ျပန္ေပါင္းရျခင္း အျဖစ္ကိုပါ ေမွ်ာ္မွန္းၾကလ်က္ ေပ်ာ္မဆံုး ရွိခ့ဲၾကေလ သည္။
ထိုအခါမွစ၍ ေကာက္စိုက္ရာတြင္ လယ္ငန္းဦး၌ ကင္းခေတာင္းေလ့ရွိလာခ့ဲရိုး အစဥ္ျဖစ္လာခ့ဲသည္။ ကင္းခ ရၾကသျဖင့္လည္း တေပ်ာ္တပါး ျဖစ္ခ့ဲရေသာ လူမွဳ ဓေလ့တစ္ခုျဖစ္ေပၚလာခ့ဲရေလသည္။ ထြန္းသာတို႔ မိသားစုလည္း ထိုအခါမွစ၍ သက္ဆံုးတိုင္ေအာင္ မကြဲမကြာတေပ်ာ္တပါးေပါင္းသင္းေန ထိုင္သြားခ့ဲၾကေလ သတည္း။
အရွင္စကၠိႏၵ (ရခိုင္တံခြန္ပံုျပင္မ်ား)
No comments:
Post a Comment